"Dat kan ik ook" of "Het lijkt wel het werk van een kind". Opmerkingen die je vaak hoort of leest over abstracte kunst.
Misschien kan je het wel, maar je hebt het niet gedaan.
De kunstenaar wel en stelt zich daarmee kwetsbaar op.
Daarnaast is het moeilijker om een goed abstract werk te maken dan je denkt.
Wees blij voor de volwassene die als een kind kan denken. Daar hebben we er meer van nodig.
Maar
Natuurlijk is er een maar. Als ik het idee heb dat een kunstwerk in elkaar geflanst is, dan vind ik het niet interessant. Ook al is de kunstenaar er dagen of zelfs weken mee bezig geweest.
Wellicht zie ik iets over het hoofd of misschien heb ik gelijk en is het echt een lading semi willekeurige kleuren en vormen die bij elkaar gezet zijn. Wie zal het zeggen?
Het volgende werk van mij bijvoorbeeld, staat niet te koop omdat ik vind dat ik er niet in geslaagd ben dat gevoel te vermijden.
Gelukt
Bij een abstract werk wil ik dat de waarnemer ziet dat er tijd en moeite in is gestoken.
Bij deze twee werken is dat wel gelukt.
Het verschil is duidelijk te zien. De laatste twee hebben veel meer diepgang. Deze hebben mij ook meer tijd gekost om te maken, al was de eerste ook niet in een uurtje klaar.
Wat moet je dus aan met abstracte kunst?
Abstract of niet abstract, het blijft altijd neerkomen op jou. Vind JIJ het mooi goenoeg om naar te kijken of zelfs te kopen? Doe dat dan.
Zo niet, laat het dan liggen voor iemand anders.
Kunst is een persoonlijke aangelegenheid. Ook kunstwerken die niet mooi zijn hebben overigens een functie. Daardoor ga je de mooie kunst, nog meer waarderen